Hekuri Dhe Celiku

“Hekuri dhe çeliku” është dorëshkrimi i fundit i Mitrush Kutelit, i cili sheh dritën e botimit 50 vite pas vdekjes. Edhe pse këtë tregim e ka nisur në vitet ‘40, ai e ka ripunuar pak vite para se të mbyllte sytë. Në zemër të tregimit janë dy punëtorë të thjeshtë, por mesazhet janë të shumëfishta. Themeluesi i prozës moderne shqipe rrëfen në këtë tregim etjen për para, e cila të bën të humbësh vlerat njerëzore.
Mëria e ngushtë e zanatçinjve lexohet edhe si mesazh për njerëzit e letrave dhe artin, të cilët duhet të kenë fre në ambicie dhe t’i mëshojnë më shumë ndershmërisë intelektuale. Si thelb autori ka lirinë dhe talenin, të cilët shpesh janë të kufizuara madje i biri nënvizon në parathënie idenë e shprehur edhe në testamentin e tij, ku shruan: “Treni i letërsisë është një tokë ku gëlojnë gjarpërinjtë. Të vrasin shokët, se ju bën hije”!