Sizifi Dhe Edith Piafi

Korrik 1990. Tirana zien: Mijëra shqiptarë janë futur në ambasadat e huaja me dëshirën që të largohen nga vendi. Panush Sima arratiset nga spitali psikiatrik ku e kanë shtruar. "Vetëm sa të vendos një trëndafil mbi varrin e Edith Piafit në Pere Lachaise!", pe'rsërit i përfshirë nga një agoni e tmerrshme, duke rendur për në ambasadën franceze. Edith Piafi, këngëtarja e pavdekshme ështe femra të cilës Panushi i kushtoi gjithë jetën e vet. Një dashuri e Hndur në mesin e viteve 1930, në Afrikën e Veriut, një marrëdhënie që u godit pa mëshirë nga lufta e Dytë Botërore dhe pastaj instalimi i diktaturës komuniste në Shqipëri. Në gjithë këtë trysni e izolim të llahtarshëm, Panushi nuk rresht së ushqyeri ëndrrën për Edith Piafm. Endrra përjetohet si realitet jetëdhënës dhe realiteti mbytes si një ëndërr plot makth. Për të shpëtuar, Panushi krijon një mikrobotë të vetën, dhe nuk del kurrë prej saj; as edhe kur i afrohet portës së ambasadë's franceze duke kënduar këngën e Edith Piafit ''Non je ne regrette rien" - "Jo, nuk pendohem"...