Qosja ka ndezur dritën e përjetësisë, për t'u thënë të gjithëve se nga duhet ecur e si duhet ecur për të bërë hapa të sigurt, që të arrijmë atje ku është caku ynë.
Duket sikur Qosja për të krijuar veprën e tij ka thirrur në ndihmë shpirtin kombëtar shqiptar dhe shpirtin njerëzor, për të marrë prej tyre gjithë fuqinë krijuese e tejpamëse, për të bërë të mundur krijimin e një lënde që të ndritë rrugën e lirisë, të drejtësisë dhe të barazisë njerëzore, duke e konsideruar njeriun si qenie të shenjtë, që ka të drejtën hyjnore të gëzojë jetën që i është falur me të gjitha bukuritë dhe liritë e saj.
Fuqia që na vjen nëpërmjet ideve, mendimeve, vërejtjeve dhe porosive të veprës së Qosjes është e pashtershme, ajo është aq e dendur sa rëra e detit, që nuk ka asnjë boshllëk por mbush plotësisht çdo hapësirë të nevojshme.
Qosja është thirrur në detyrë të bëjë veprën, pa menduar fare se kush e si do ta bëjë gjykatësin.
Filozofia e Qosjes ka dhënë prova të pakontestueshme të saktësisë së mendimit
parashikues dhe të ideve vizionare.
Qosja është komandant që qëndron pranë frontit, që është drejtpërdrejt në front, që i shikon luftëtarët e tij në sy, që e shikon armikun përballë, që e tërheq këmbëzën e pushkës së tij drejt atje ku duhet, duke e parë edhe se ka goditur në shenjë ose jo.
Qosja është pasqyra nëpër të cilën kush dëshiron ta shohë mund të shohë fytyrën e vërtetë të politikës, të gjendjes së shtetit, të gjendjes së kombit, të gjendjes së zhvillimit, të gjendjes së unitetit shtetëror e kombëtar, të gjendjes së funksionimit të ligjit, të gjendjes së funksionalitetit të administratës e administrimit, si dhe të gjendjes së zhvillimit kulturor.
Kudusi Lama
