Une Jam E Tradhtuara

Unë kam gjithçka, e njëkohësisht nuk kam asgjë. Nuk jam e lumtur. Në këtë botë anoreksikësh dhe bulimikesh, unë nuk e gjej dot veten. Në këtë botë të mbushur me veshje lekure, stringa e tanga, silikon, selfie, instagram, unë nuk kam asgjë. Në këtë botë ku bukuria vlen më shumë se inteligjenca dhe në këtë botë ku bëhet garë për veshje dhe dukje, unë jam nje bretkosë. Një bretkosë mbipeshë nga lindjet. Gjithmonë kam dashur të më vlerësojnë për zgjuarësinë, e jo për bukurinë. Shpesh herë ndihem e distancuar, sepse asnjë nuk do t'ia dije për fjalime dhe kuriozitete. Né mbledhje, mes njerëzish që shtiren si intelektuale. më shumë rëndësi ka celulari, fustani, aksesorët. parfumet trullosëse, këpucët dhe çantat. Por une vij nga Lindja e mesme e konflikteve, nga Afrika e uritur, nga Nepali i abuzuar, nga Tajlanda e varfër. ndersa ata nga sfilatat e Milanos, Londres, Parisite Nju Jorkut
E thirra botën dhe e pashë në sy, ajo fergellonte nga tragjeditë, sepse dhe egoismi për të ishte tragjedi.