Ne Ujera, Te Mbytur

Një triller që të tërheq në të gjithë hapat që hedh përpin jeta e fëmijës tënd, dashuria jote, gëzimi rinor, për ta përtypur sërish në ëndrra. Aty gjen kryqëzime vështrimesh, vrazhdësi, emocion i fortë, dhimbje e madhe, që s'mund të qeshte e të pyeste fundja për diçka, që duhet të heshtte, të mos shihte njeri në sy. Është vajza ajo që ka humbur. Dhe gjithçka është aq e bukur. Ndërkohë mund të dëgjojë dhe heshtjen, mund të dëgjojë dhe ëndrrën, mund të dëgjojë klithmat e frikës. Dhe të gjykojë drejt për të ecur drejt të vërtetës, në një analizë me mend nëpër errësirë, se edhe në qiell ndihet frikë, ndonëse të mbushur me dritë. Vetëm prej kësaj drite mund të orientoheshe mirë. Në atë trok drite vjen si muzikë ngashënjyese e vërteta e hidhur, që përjetohet thellë e me angështi të rrallë...