Tregime Camaj

Tiranitë, krahas nervozismit dhe stuhive kalimtere, janë përpjekur të keijojnë portat e rreme e të gabuara. Në ngrehinën e përkorë të letrave shqipe, atje ku është duke zënë vendin e vet Martin Camaj, ashtu si në çdo panteon, hyhet vetëm prej një porte, asaj të madhes. E ajo portë siç e tregon emri, nuk njeh veçse arsyet e mëdha. Siç është thënë dikur, De Rada i paharueshmëm, në një përshkrim të natës së pashkve, karrëfyer për “engjejt që e bëjnë vet gostinë e tyre” Në tryezën e epërme, ku kanë zënë vend krenajat ee letërsisë, nuk ngjiten zhurmat e vogla e as afrohen profilet e rëndomta. Atje ka përherë mirëkuptim e harmoni, ndaj e kremtja vazhdon përherë dhe ndriçimi i shandanëve nuk sos.