Mbret Per Nje Dite

...Më mirë mos t'i lexojmë sesa t'i keqkuptojmë. - Nuk ka më shkrimtarë të tillë në ditët tona. Thonë se Koelio është shkrimtar i madh. Ai nuk i vjen këtij as tek maja e thoit. Ç’janë këta emra, Koelio, Markez, Kadare? Më në fund ndjehesha i qetësuar. Gjeta një tregim për të cilin ranë dakord se ishte surpriza më e mirë letrare që mund të bëhej. Ndjehesha i çliruar mbas kaq sikletesh. Më në fund e ndjeva dhe unë për pak perandorinë ashtu si Napoleoni. Isha për një ditë “Mbreti i ditës”. Por kjo nuk do të zgjaste. Duhej patjetër të tregohesha i sinqertë. - Nuk më besohet se ju po i thoni këto, u fola. Ai është thjesht një tregim i parëndësishëm, dhe ju e shfaqni sikur... - Ashtu mendon ti, më ndërpreu i pari. Lexoje të lutem edhe një herë e do shohësh se me çfarë ke të bësh. - Nuk e di, por më duket se po e ekzagjeroni pak, këmëngula. - Pse si kujton ti? Kemi kaq vite që lexojmë, dhe dimë të dallojmë floririn nga dheu. - Atëhere, u thashë, sipas jush, duhet të bëhem shkrimtar. Unë e shkruajta tregimin. - Mirë mirë tani, ktheje në shaka ti. - Jo më besoni, nuk bëj shaka, tregimin e shkrova me dorën time. - Tani po flet seriozisht apo?... - Po pra, si e besuat që një shkrimtar kaq i madh do kishte akoma tregim të pabotuar? - Ashtu ë... dmth.. ai shkrimi i vogël është i yti..dhe nuk gënjen... - Tamam, tregimi është i imi, u përgjigja me një farë mburrje. Hë si ju duk, i bukur?! -Çka... mirë..., tani... mos kujto se ish ndonjë kushedi por, megjithatë, i lexueshëm, u përgjigj i pari. - Shiko, mua fillimisht më tërhoqi, duhet ta pranoj këtë, por sa i afrohesha mesit e më pas, leximi më jepte një shije të hidhur, diçka përpiqesh të thuash, por nuk arrin t'a realizosh. Megjithatë, përpjekja ka rëndësi apo jo?-dha mendimin e tij i dyti. U hodh i treti...