Marmara Hanem

Marmara Hanëm mund të jetë një gruaëndërr, por kurrsesi e pavërtetë. Ajo beson se mrekullitë, kur nisin, duhet të ndodhin. Jeta e saj në Stamboll nuk shënon shkëputjen nga Ama, fëmija e lindur dhe rritur në lagjen e vjetër të krishterë në kërthizë të Tiranës, nga vajza, nëna, gruaja e divorcuar, pra nga vetvetja, para mbërritjes në Stamboll, por vetëkrijimin. Ngrehina e të pavërtetave të besueshme të rrëfimit të saj dhe të tre burrave apo “Prerësve” siç i quan ajo, mbahet pa u mbajtur në të vërtetën shfaqur si një thirrje e projektuar nga Nazim Hikmeti, shkruar nga një dorë e panjohur, në një gjuhë të panjohur në kurrizin e një kioske në një lulishte të Stambollit. Të jesh Tahiri nuk është turp, as të jesh Zyra nuk është turp Dhe as të vdesësh nga dashuria nuk është turp A mund të jesh Tahiri me Zyranë? Kjo është e gjitha.