Merkuna E Zeze

Brenda një qerthulli të mbyllur dëbore, e cila është e aftë që përmes vizllimeve pasqyrore të ndjellë mirazhe, haluçinacione, ëndrra, gjumë, zhvillohen ngjarjet e librit të mbramë të Agron Tufës, i cili ka vetinë të të molepsë me frymën e vet artistike dhe të të shkaktojë ndjesi emocionale të allasojta: ëndje estetike, mornica tmerri, drithërima mistike. Ngjarjet janë kundruar prej një adoleshenti, i cili, pasi i ka marrë hua dylbitë fëminisë, gjesti i parë që ka bërë është fshirja e avujve nostalgjikë nga xhami i saj. Kësisoj bota të qaset pranë e qiqëruar, e kthjellët, thëllimtare.
Figura e këtij adoleshenti është mjaft interesante dhe meriton vëmëndje psikanaliste më të gjera; çdo fëmije, ballafaqeza një bote të huaj e armiqësore, i duhet që sefte të shkallmojë autoritetin e babait, vetiu pastaj dhe të Zotit. Në kapërcyellin e kësaj moshe, vëren Tournier, fëmija shikon sesi pushi imcak, i shndërrohet në një kaçube mashkulloriteti agresiv; fëmija i Tufës ndihet i mbledhur gurguc e kruspull në formën e një fetusi, a thua ishte çosa herë më mirë andej prej nga ka dalë, sesa në këtë botë dredharake, ku, për të mbijetuar, i duhet të mbledhë grushtet dhe të bëhet brutal. Figura e këtij adoleshenti shfaqet dhe tek librat e tjerë.