Hordhia Kur Shqiptare Ishim ne

Kur “shqiptarë” ishim ne, na linçonin si grabitës të vendeve të punës, në Alabamë na konsideronin “negër jo fare të zinj”, na akuzonin se ishim të gjithë kriminelë, duke pasur parasysh thuajse gjysmën e të huajve të dënuar nëpër burgjet e Nju-Jorkut. Kur “shqiptarë” ishim ne, ua shitnim fëmijët tanë spekulatorëve vrasës të punishteve të xhamit në Francë, trafikonim mishin e bardhë, duke mbushur bordelet e gjithë botës me vajza edhe dymbëdhjetëvjeçare, nxirrnim në mënyrë ilegale nëpër Alpe dhe oqeane qindra e mijëra italianë, mbillnim frikë dhe terror anarkist duke vrarë krerë shtetesh dhe kalimtarë të rastit dhe ishim kaq të pisët, sa në Bazilea na lejohej të rrinim vetëm në sallën e pritjes të klasit të tretë. Kur “shqiptarët” ishim ne, na rëndonin mbi shpinë shekuj urie, paditurie e shabllonesh çnderuese. Dhe ne ishim “shqiptarë” vetëm para pak kohësh. Aq sa në Zvicër, pak vjet më parë mbanim akoma tridhjetë mijë fëmijë të fshehur që ndiqnin shkolla klandestine, sepse baballarëve nuk u ishte dhënë leja të merrnin me vete familjen. Në këtë histori të kallëzuar nga Gian Antonio Stella, të pasur me fakte, personazhe, aventura, dokumente, histori të panjohura e drithëruese, më së fundi ka dalë fytyra tjetër e emigracionit të madh italian.