Skenderbeu Dhe Papati 1442-1467

Gjergj Kastrioti, kur në mesin e shekullit XV papritur u shfaq në historinë e Evropës si protagonist në luftën e ashpër kundër turqve, për të gjithë ishte një personazhi ri. Ishte i ri edhe emri "Skënderbej"! Më parë nuk ishte veçse një peng në duart e sulltanit, dhe ishte i njohur vetëm për ata që njihnin fatin e keq të derës së tij princërore, e rënë nën zgjedhën e turqve. Por, tashmë prej kohësh, brenda një rrethi të vogël të atyre shqiptarëve që nuk e kishin humbur shpresën për të hequr qafe zgjedhën poshtëruese të Gjysmëhënës, u hapën fjalë për virtytet e tij luftarake të vëna në shërbim të sulltanit, e kështu kjo u duk e çmuar. Ishte e natyrshme që fama e trimërive të tij nuk do të vononte që ndaj tij të ktheheshin sytë e bashkëpatriotëve, edhe se nuk ishin shumë ndërmjet atyre që, duke e njohur nga afër, do guxonin të shpresonin se ai mund të rrëmbente shpatën kundër Turkut, pranë të cilit ishte rritur. Por ishte e mundur që Skënderbeu të ishte i prirë që t'ia kushtonte të gjithë jetën shtypësit të tokës së vet, fituesit kundër babait të vet, padronit të atij oborri i cili që fëmijë e kishte rrëmbyer nga besimi i të parëve të paharruar kurrë, e ku kishin vdekur, ose ndoshta ishin vrarë, tre vëllezërit e tij, edhe ata pengje?