Transplanti I Paganinit

Personazhet e Ylli Pangos i gjen kurdohere nën një diell që kur peréndon tingëllon më fort dhe fla kërimi i tij të mbërthen në vend, kudo qofsh, ndërsa ajri i trëndafilave blu të ngacmon fort dhe të gjallëron dhe me hijen e tyre duan të shkëputen nga ai realitet moli sés, i zbehtë dhe i pazoti të kthente rrotën e historisë pas, pa bërë kushedi çfarë, veçse shihen e s'ngopen me njëri-tjetrin, ashtu, me ironinë e zakonshme e plot për fillje.
Ç'kohë e ndyrë! - thonë nëpër dhëmbë. Dhe nuk e prishin terezine. Katér a pesë piktura, disa peizazhe, një portret, zverdhin në ngrohtësinë e trans plantit të Paganinit. Në një cung kolone, një bust, një natë aq e kaltër që bie në dashuri me gjithë të vdekurit duke mbushur të gjallët të cilët kanë braktisur një herë e përgjithnjë varret e kjo ndodh kur ata ringjallen dhe kanë dalë me një maskë të re jo për të kërkuar nëpër dhe lavdité e dikurshme të mjerimit të ulur këmbëkryq, gjithnjë duke vështruar me sy të zbrazët.