Your cart
There are no more items in your cart
Kur vështronte ai, dielli ndrinte njëlloj, njëlloj gurgullonte dhe burimi dhe qielli amtar ishte pa re e kaltërosh si gjithnjë, porse njeriu i mbërthyer prej vështrimit të tij të mistershëm tani nuk e ndjente më diellin, nuk e dëgjonte burimin dhe nuk e njihte paskëtaj qiellin e tij amtar. Kur e kur, ai shkrehej në vaj, ndukte leshtë i dëshpëruar dhe kërkonte ndihmë si i marrë, por më shpesh zinte të vdiste indiferent e i nemitur, dhe hiqte shpirt tepër, po tepër ngadalë, për shumë mot, faqe të gjithëve, shpëlarë, i plogësht e i mërzitshëm, mu si një pemë që thahet pa u ndjerë në gurishtë.
18 other products in the same category:
Out-of-Stock
Out-of-Stock
Out-of-Stock
Out-of-Stock
Out-of-Stock
Out-of-Stock
Tap to zoom
