Mozzart : Misteret E Jetes Dhe Vdekjes Se Nje Gjeniu

Te Moxarti, në atë fund korriku te vitit 1791, ishte paraqitur njefare Franz Anton Leitgeb, pamja e te cilit nuk ishte e sigurtë, në emër te kontit Franz von Walsegg zu Stuppach. Ai ishte një person shumë i çuditshëm, një dashamirës i madh i muzikës dhe kompozitor amator i muzikës, që blinte, pa zbuluar identitetin e tij, pjesë muzikore nga te tjerët, te cilat ai më pas i kopjonte dhe i paraqiste si te tijat. Edhe Rekuiemi Moxartian ishte i destinuar te bëhej një nga veprat që Ualsegu e ekzekutonte në shtëpinë e tij si veprat e tij. Rasti i një meshe funebre ishte sugjeruar nga zhdukja e papritur dhe e dhimbshme e gruas njëzet e një vjeçare te kontit. Dhe në fakt në dhjetor 1793 Valsegu drejtoi "performancën e parë" te meshës së tij" rekuiem në kishën e Wiener Neustadt dhe dy muaj më vonë, me rastin e pervjetorit te tretë te vdekjes së gruas së re u bë një ekzekutim i ri. Por në atë kohë Konstance Moxart kishte ekzekutuar te njëjtën meshë rekuiemi, nën357 drejtimin e Gottfried Van Swieten, në një version te kompletuar nga nxënësit e burrit te saj, Joseph Eybler (i cili kishte ndërhyrë direkt në dorëshkrim mjeshtrit) dhe Sosmayrit. Ketij te fundit i detyrohet plotesimi i pjesëve që variojnë nga Lakrymoza deri në fund te (Ofertës) dhe pastaj Sanctus, Benedictus dhe Agnus Dei