Ditet E Fundit Te Lev Tolstoit

Konti Lev Nikollajeviç Tolstoi (1828-1910)-njeri me shpirt të forte e të patundur - gjithë jetës copëtohej midis natyrës së tij të ndjeshme dhe mbindjeshmërisë së ndërgjegjes. Joshja dhe tundimi i qytetit e shpërngulnin atë shpesh nga udhëza e qetë e fshatit, nëpër të cilën Tolstoi-asket digjej të ecte me po atë pasion, me të cilin Tolstoi-qejfli dëshironte i dalldisur ngushëllimet e epshit. Në rini e pati sunduar epshi. Më vonë, pas martesës (1862), Tolstoi e gjeti prehjen shpirtërore në jetën familjare, duke iu kushtuar drejtimit të çifligut - ai zotëronte tokapjellore mbi Vollgë - dhe punës mbi librat e tij më të mire. Pikërisht në këtë periudhë, në vitet '60 dhe fillimin e viteve '70, ai krijoi kryeveprat e tij - romanin madhështor "Lufta dhe Paqja" (1869) dhe romanin e pavdekshëm "Ana Karenina". Dhe më vonë, në fund të viteve '70, kur i kishte kapërcyer qëkuri të dyzetat, ndërgjegjja triumfoi mbi interesat personale, mirëqenien familjare, karrierën marramendëse letrare, të cilën ai e sakrifikoi për hir të asaj që e quante borxh moral, duke parapëlqyer guximin piktoresk para krijimtarisë së thjeshtë, jetën e ashpër, të bazuar në principet racionale të moralit kristian dhe idesë abstrakte të humanizmit. Dhe kur në 1910-ën e kuptoi qartë se, duke vazhduar të qëndronte në çifligun e tij, në gjirin e bute familjar, ai vazhdonte gjithaq t'i tradhtonte idealet e rrojtjes së thjeshtë e të pamëkatë, ky plak 80-vjeçar u largua nga shtëpia, u nis të shkonte më këmbë në manastir dhe, pa sosur gjer aty, takoi vdekjen në një han të vogël të një stacioni hekurudhor.