Une Jam Lajmetari

Jeta e Ed Kenedit rridhte e qetë. Deri ditën kur u bë një hero. Ishte nëntëmbëdhjetë vjeç, me një pasion të shfrenuar për librat. Rrallë e tek punonte si taksist, sa për të shtyrë ditët, pa asnjë përspektivë për të ardhmen. Kur s'lexonte e kalonte kohën me miqtë duke luajtur letra para një gote birrë ose duke shëtitur Portierin, qenin e tij, që pintë shumë kafe dhe kutërbonte edhe kur ishte i pastër. Nuk para ishte fort i shkathët me vajzat, sepse e vetmja që i interesonte vërtet ishte Odri, arsyeja përse kishte mbetur në ketë vend pa rrugëdalje. E zonja ta godiste në zemer me një fjalë: "Je miku im më i mire". S'ka nevojë për plumb që ta vrasesh një burrë, mjaftojnë fjalët. Gjithçka dukej kaq tmerrësisht e pandryshueshme; derisa rastësia e vuri përpara një grabitësi, dhe Edi bëhet heroi i dites. Nga ai çast nisi të merrte mesazhe të çuditshme të shkruara ne letra bixhozi, dhe secila syrësh i priu udhë drejt bëmash të reja të paharrueshme. Dhe ndërsa Edi bëhej përherë e më popullor, ndërsa shihte një tjetër dritë të shkreptinte në sytë e Odrit dhe njerëzit e përshëndesnin rrugës, filloi të pyesë: prej nga mbërrijnë mesazhet, kush është lajmëtari?