Nje E Dhjete

Maja e zemëruar dhe e trishtuar ngaqë është e detyruar që ta braktisë shtëpinë, e mbërthyer nga frika se Kiruna, qyteti i saj i lindjes do të fundoset brenda në gropën e minierës, e vendos alarmin çdo natë në orën një e dhjetë, pikërisht në orën kur minatorët kryejnë shpërthimet e natës në minierë. Ajo është e detyruar që të rrijë netëve pa gjumë për të shpëtuar familjen, që "katastrofa" të mos i gjejë në befasi.
Romani i Ann-Helén Laestadius rrëfen psikologjikisht se çfarë do të thotë të jetosh çdo natë me frikën, se si kujtimet të rrëmbehen dita ditës dhe ëndrrat e adoloshencës të shkatërrohen çdo çast, dhe individi ndihet i pafuqishëm që t’i parandalojë ato.
Ky roman përshkruan atmosferën e pikëllimit të përbashkët të një komuniteti, ndikimin dhe rolin e shoqërisë civile si dhe politikat lokale për zhvillim. Është një apologji mbresëlënëse mbi dashurinë dhe miqësinë.
Ky roman i shkruajtur me delikatesë dhe emocion, ngre një problem madhor për të gjitha kohërat, që është: humbja e adoloshencës përballë forcës dhe pushtetit të korporatave...