Do Te Jemi Atlandita

Mos vallë jemi thjesht vrojtues të një simulimi që do të na përudhte përgjatë jetës sonë? Kjo është pyetja që shtron rrëfyesi ynë tek njihet me Mirko Bevilakuan, një njeri i çuditshëm dhe i prirur të takohet fshehtazi herë pas here me Klarën, një vajzë e re që kujdeset për një damë kroate, të moshuar e të sojme. Njohja e kësaj tresheje enigmatike e zhyt lexuesin në një kërkim të kuturisur për autenticitetin, gjë që do ta çojë në treva të Europës së vjetër, ku hapësirat nuk pranojnë të shndërrohen në skena të shoqërisë së spektaklit.
Duke përdorur të gjitha mjetet që i lejon rrëfimi, Joan Benesiu përvijon një raport ndërmjet identitetit dhe truallit, duke u fokusuar në konceptin e humbjes së rrënjëve historike dhe morale. Duke pasur si aleate nostalgjinë, rishqyrton idenë e kufirit për të nxjerrë në pah që rrezikojmë të shndërrohemi në dëshmitarë të jashtëm të historisë.