Rruga E Vjedhesve

Është një djalë i ri maroken nga Tangeri, një djalë pa histori, një musliman çfarëdo, thjesht tepër i etur për liri dhe hare, në një shoqëri të ndrydhur. Në gjimnaz, ka mësuar pak spanjisht dhe mjaftueshëm frëngjisht sa për t'u ngopur me romane policore. Moshën madhore e pret duke parë në bisht të syrit cicat e kushërirës së vet, Meriemit. Pikërisht me këtë vajzë do ta kryejë ai "fajin", një dhe vetëm një herë. I kapin në befasi: vërshojnë goditjet, dhe ja ai në rrugë, pa shtëpi e katandi.

Fillon atëherë një bredhje që do ta shpjerë t'iu shërbejë teksteve - dhe të vdekurve - në një mënyrë të çuditshme, që t'i ballafaqojë makthet e veta me realitetin, që të njohë dashurinë dhe planet e shtegtimit.

Në Rruga e Vjedhësve, roman i gjallë mbi një kohë të nxehtë, autori i Zonës rikthehet sërish në territorin e vet tejet të ndjeshëm në orën e Pranverës Arabe dhe revoltave të zemëruara. Ndërsa Mesdheu digjet, Europa luhatet. Duhet tërë rinia, naiviteti dhe energjia e të riut nga Tangeri për ta përshkuar fushëbetejën pa u kthyer mbrapsht. Rruga e Vjedhësve, ecuri e një luftëtari pa kauzë, mbartet nga ëndrra për disa qetësime të pagjasa, në një të ardhme të rrëmbyer që më parë, të ardhme që megjithatë e ndriçojnë shoqëria e librave, dashuria për shkrimin dhe pohimi i një humanizmi arab.