Vetem Nuk Shpeton Kush

Delia dhe Gaetano dikur ishin një çift.
Tani nuk janë më, dhe sonte duhet të mësojnë si të mos jenë. Gjenden për darkë, në një restorant jashtë, pak kohë pasi kanë zhbërë atë që dikur ishte një familje. Ai është transferuar në një apartament, ajo ka mbetur në shtëpi me të bijtë e vegjël Kozmo dhe Niko.
Delia dhe Gaetano janë ende të rinj – mes të tridhjetave dhe të dyzetave, një moshë që lejon të rinisësh nga e para. Mishi i tyre është ende i nxehtë dhe i trazuar. Ëndërrojnë paqen por tundohen nga tjetri dhe nga gjetiu.
Po ku kanë gabuar? E vërteta është se nuk e dinë. Pasioni i fillimit dhe mëria e fundit janë akoma rrezikshëm pranë. Rritur në një epokë ku gjithçka duket si e thënë me kohë, këmbejnë fjalë të cilat nuk arrijnë t’u japin zë vetmive të tyre, nevojave të tyre, sepse të lindura në ujërat e turbullta të një analfabetizmi afektiv. E megjithatë, fjalë të afta për vetëtima të befta, që dinë të prekin bërthamën përcëlluese të kujtimeve, të vënë në skenën e qetë të një mbrëmjeje vere, dramën e pakohë të dashurisë dhe zbehjes së saj.