Merso, Rihetim

Ai është vëllai i "Arabit" të vrarë nga njëfarë Mërso, krimi i të cilit lidhet me një roman të famshëm të shek XX. Shtatëdhjetë vjet më pas, Haruni, që në fëmijëri ka jetuar në hijen dhe me kujtimin e vëllait të vrarë, nuk pranon ta lërë këtë në anonimat: i jep një emër dhe një histori Musait të vdekur rastësisht në një plazh me shumë diell.
Haruni është një burrë plak i sfilitur nga frustrimi. Darkë pas darke, në një bar të Oranit, ai ripërtyp vetminë, zemërimin kundër njerëzve që kanë aq shumë nevojë për një zot, pështjellimin e tij përballë një vendi që e ka zhgënjyer. I huaj mes njerëzve të tij, ai do të dëshironte më mirë të vdiste...
Homazh në formën e një kontrapunkti i bërë romanit "I Huaji" të Albert Kamysë, "Mërso, rihetim" luan në mënyrë trallisëse bllofe e dredhira për të risjellë çështjen e identitetit. Nëpërmjet këtij reflektimi në Algjerinë bashkëkohore, Kamel Daoud, i njohur për shkrimet e tij polemike, zgjedh këtë herë letërsinë për të paraqitur rolin e ndërlikuar të trashëgimive që kushtëzojnë të tashmen.