Peti dhe Uollter Berglundi janë banorët e parë të Sent-Polit, njerëz me prirje borgjeze, prindër praktikë dhe pararoja e brezit të ushqimeve integrale. Peti, kjo fqinjë ideale, kjo nënë e përsosur sa për t’u pasur zili, dhe burri i saj, një jurist ambientalist, i cili shkon në punë me biçikletë, një familjar i përkushtuar, po bëjnë të dy pjesën e tyre të vogël për të ndërtuar një botë më të mirë.
Por tani, në mijëvjeçarin e ri, Berglundët po bëhen ca misteriozë. Përse djali i tyre adoleshent ka nisur të banojë me familjen ngjitur tyre, ca republikanë të thekur këta? Përse Uollteri ka nisur të punojë për lobin e qymyrit? Si shpjegohet që Riçard Katzi, rokeri i prapë, shoku i ngushtë dhe rivali i Uollterit në kolegj, vjen ende rrotull në jetën e tyre? Mbi të gjitha, ç’po i ndodh Petit?
Pse ky yll i shndritshëm i rrugës “Barrier” është bërë një tjetërlloj fqinje, është kthyer në një furi e paepur që po del nga vetja përpara syve zhbirues të lagjes? Pas romanin e tij të parë Korrigjimet, Jonathan Franzen na sjell këtë epos të dashurisë dhe martesës së ditëve tona.
Me sensin e tij komik dhe tragjik, romani Liria sjell tundimet dhe barrën e Lirisë: drithërimat e epshit adoleshent, kompromiset e lëkundura të moshës së mesme, shtrëngesat e jetës së periferive, peshën e rëndë të pushtetit të kohës. Kirurg i hollë i të metave dhe gëzimeve të personazheve të tij, që te Liria rreken të mësojnë të jetojnë në një botë gjithnjë e më pështjelluese, Franzen ka prodhuar një portret të pashlyeshëm e thellësisht prekës të kohës sonë.
