Nevoja Jone Per Ngushellim Nuk Ka Te Ngopur

“Lajmi i Akademisë Suedeze më gjeti tek rilexoja një libërth të Stig Dagermanit që unë e kam shumë përzemër... Kam qenë gjithmonë i ndjeshëm ndaj shkrimtarisë së tij. Idealizmit të tij. Kthjelltësia nga e cila ai gjykon epokën e vet të trazuar të pasluftës. Një shprehje në veçanti (nga "Shkrimtari dhe vetëdija") më ka bërë të shtangem, dhe atë çast m'u duk se më adresohej mua: "Si mundet, për shembull, të sillesh sikur, nga njëra anë, kurrgjë në botë s'e ka dot atë peshë që bart letërsia, teksa, nga ana tjetër, është e pamundur të mos shohësh përreth njerëz që luftojnë me urinë e janë të detyruar të mendojnë se më me rëndësi për ta është ç'do marrin në fund të muajit? Ngase gjendet i zhytur në një paradoks të ri: ai (shkrimtari) që nuk do donte të shkruante veçse për të uriturit, zbulon se vetëm ata të cilët kanë boll ç'të hanë, ia paskan ngenë ta vërejnë ekzistenën e tij."- Le Clezio, nga ligjërata e Nobelit titulluar “Pyelli i paradokseve”, sipas metaforës së Dagermanit e në honor të tij.