Procesi I Nurembergut ii

Vendimi i Gjykatës Ushtarake Ndërkombëtare mbledhur në Nuremberg Më 8 gusht 1945, Qeveria e Mbretërisë së Bashkuar, Qeveria e Bashkimit të Republikave Socialiste Sovjetike, Qeveria e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Qeveria e Përkohshme e Republikës Franceze arritën një marrëveshje, në përputhje me të cilën u krijua Gjykata për gjykimin e kriminelëve të luftës, krimet e të cilëve nuk lidhen me një vend të caktuar gjeografik. Deklaruan për bashkimin e tyre në këtë marrëveshje, në përputhje me nenin 5, qeveritë e shteteve të mëposhtme: qeveria e Greqisë, e Danimarkës, e Jugosllavisë, e Holandës, e Çekosllovakisë, e Polonisë, e Belgjikës, e Etiopisë, e Australisë, e Hondurasit, e Norvegjisë, e Panamasë, e Luksemburgut, e Haitit, e Zelandës së Re, e Indisë, e Venezuelës, Uruguajit dhe Paraguajit. Statuti që i bashkohet marrëveshjes ka përcaktuar organizimin, juridiksionin dhe funksionet e Gjykatës. Gjykata është e veshur me pushtetin për të gjykuar dhe dënuar personat që kanë kryer krime kundër paqes, krime lufte dhe krime kundër njerëzimit, siç janë përcaktuar në Statut. Statuti gjithashtu përcakton që gjatë shqyrtimit të çështjes për çdo anëtar të këtij apo atij grupi, apo organizate, Gjykata mund (lidhur me çdo veprim, për të cilin çdo person mund të gjykohet) të njohë se grupi apo organizata, anëtar i së cilës është i pandehuri, ka qenë organizatë kriminale.