Mbi tre mijë vjet më parë, një vajzë e vogël, lëkurë zezë, u gjet në brigjet e Detit të Kuq. E quajtën Cipora, "Zogu". Ngjyra e lëkurës së saj e pat vendosur të ardhmen e vajzës: askush nuk e dëshironte për grua. Por, një ditë, pranë një pusi, një burrë e vështroi si asnjë tjetër më parë. Emri i tij ishte Moisi dhe kish ikur nga Egjipti. Dashnore e pasionuar, grua bujare, Cipora zezake, e huaja, johebre, mbështet fatin e Moisiut. Duke lënë mënjanë frikën dhe dyshimet, Moisiu arrin të dëgjojë, në sajë të saj, mesazhin e Perëndisë dhe i lë njerëzimit si trashëgimi ato ligje, që njihen ende sot: të pafuqishmit të mbrohen nga të fuqishmit. Mjerisht, dashuria për Moisiun e dënon Ciporën: në karvanin e hebrenjve gjatë eksodit, fati i saj, si një grua lëkurëzezë, e mban mbërthyer... “Aktore e harruar nga Bibla, Cipora është mishërim i inteligjencës dhe i dashurisë. E dobët mes të dobtëve, ajo e kap e para kuptimin e plotë të rolit që i është dhënë Moisiut. Kjo vetëdije e bën atë, pas Sarës, heroinë të një moderniteti befasues”.
