Sara

"Një ditë, po pyesja veten nëse mungesa e perspektivës femërore në Bibël mos ishte vallë burimi i të gjitha keqkuptimeve që ngrenë pyetje të shumta dhe debate ndërmjet njerëzve. Kështu, u përpoqa ta lexoj Biblën nëpërmjet grave të saj. Papritmas gjithçka ndryshoi. Ngjarjet historike rifituan vendin e tyre dhe të pavërtetat u zhdukën." -M. H. ... Për mua, cikli i stinëve është rrotulluar rreth vetes për një kohë të gjatë, pa lënë gjurmë. Ditët iknin njëra pas tjetrës, kurse në trupin tim nuk ndihej ndonjë ndryshim. Kjo zgjati me vite e vite të tëra. Atëherë, nuk më quanin ende Sara, por Sarai. Për mua thoshin se isha më e bukura ndër gratë, se kisha një bukuri që të ngjallte frikë, po aq sa të tërhiqte. Një bukuri kjo, që e joshi Abrahamin që kur më pa për herë tëparë. Një bukuri, e cila nuk vyshkej, një bukuri trallisëse dhe e mallkuar, si një lule që kurrë nuk do të çelte sythe. Nuk kalonte asnjë ditë pa e urryer këtë bukuri, e cila nuk më shqitej më... Cila është historia e gjatë e kësaj gruaje të bukur, e cila shoqëroi Abrahamin, babain e monoteizmit, në rrugët e Kanaanit, Mesopotamisë dhe Egjiptit? Grua e dashur e një burri të ngarkuar nga Perëndia për të krijuar një popull të madh, Sara, nëpër të gjitha sprovat e infertilitetit: ndjenjës së fajësisë, përbuzjes, tradhëtisë bashkëshortore, zgjedhjes së adoptimit ose e nënës mbartëse ... Pasionante dhe tronditëse, ajo është një nga heroinat më moderne të Biblës.