Ali Pasha Dhe Bushatllinjte Ne Dokumentet Ruse

Materialet e pabotuara, që ruhen kryesisht në Arkivin e Politikës së Jashtme të Rusisë, shërbyen si burimi kryesor për shkrimin e kësaj vepre. Ato janë informacione të konsujve rusë dhe agjentëve të tjerë politikë që ndodheshin në Ballkan dhe në rajonin e Adriatikut.
Gjithashtu, informacionet e ambasadorëve rusë nga Kostandinopoja janë të rëndësishme, para së gjithash, nga këndvështrimi i marrëdhënieve reciproke të sundimtarëve të pashallëqeve me Portën e Lartë.
Materialeve arkivore janë ato që kanë të bëjnë me përshkrimin e Shqipërisë dhe promemoriet për sundimtarët feudalë shqiptarë (kryesisht për Ali – pashën), të përpiluara nga diplomatët rusë.
Përveç arkivit të politikës së jashtme të Rusisë, materiale të çmuara për këtë monografi u gjetën dhe në arkivin shtetëror qendror të flotës ushtarako – detare në Leningrad.

***
"Pano Biçili, konsull i përgjithshëm i Rusisë në Shqipëri në vitin 1785, kuptonte me Shqipëri rajonin e gjerë të gadishullit të Ballkanit nga Mali i Zi deri në Peloponez. Në ato kohë, përcaktimi i pranuar nga të gjithë, i kuptimit gjeografik Shqipëri, ende nuk ekzistonte. Shumica e shkrimtarëve bashkëkohës pajtoheshin me atë që kufiri jugor i Shqipërisë është Arta, megjithëse kishte edhe autorë, si dhe Biçili, që përfshinin në përbërje të Shqipërisë dhe Akarnaninë. Pra, në përbërje të Shqipërisë përfshihej pjesa më e madhe e Greqisë Perëndimore.
Shqipëria atëherë shpesh ndahej në të sipërme dhe të poshtme, ose në Iliri dhe Epir. Rajoni në veri të Durrësit quhej Iliri, në jug – Epir (nganjëherë kufiri ndërmjet tyre zhvendosej më tej në jug, deri në lumin Vjosa). Epiri ndahej në i vjetri dhe i riu. Rajoni në jug të Himarës quhej Epiri i vjetër, ndërsa në veri – Epiri i ri."
Grigorij L. Arsh- Akademia e Shkencave e BRSS