Simbolike Mitike E Krijimit

Miti është në veçanti një histori, rrëfim, të cilit i mjafton vetvetja; në mënyrën se si tregohet, në marrëdhënien që vendos me kohën, me ngjarjen, personazhet që përfshin në të. Gjuha simbolike e mitit vjen prej kësaj marrëdhënieje me kohën e gjithëkohshme. Për këtë, miti dhe gjuha e tij simbolike janë një nga modelet ideale të të rrëfyerit dhe të shkruarit që synon shkrimi letrar i të gjitha letërsive. Nëse në brendësi të librit kemi pyetje që kërkojnë të dinë, a ekziston në poezinë shqipe një vetëdije mbi krijimin si krijim apo dukuria, të cilën Kanti e përcakton si “kënaqësia pa interes”, apo më tej, a ekziston në poezinë shqipe zëri transcendental, këto njëherësh kërkojnë të dinë sa letërsia shqipe ka plazmuar në vetvete një poetikë mitike dhe një gjuhë simbolike. Miti i krijimit është në këtë rast zanafilla e gjithçkaje: e botës, e të përfytyruarit dhe gjuhës së këtij përfytyrimi.