Your cart
There are no more items in your cart
Të gjithë dinë t’i japin biçikletës, atëherë pse unë jo. Ja, kaq
m’u desh në ëndërr për të tërhequr guximin pas vetes. Mora diku
një biçikletë të panjohur, u ngjita dhe nuk mendova rrëzimin. Në
atë ecje të ngadhnjyer mbi frikën s’ka vend për hezitim. U nisa
rrugës që në eliksirin e mendjes nuk arrij asnjëherë ta dalloj
qartë por kam kuptuar që rrugicat janë çdoherë pak a shumë
të ngjashme, e kur ikjes sime të çmendur nis e i vjen fundi
ato labirinte të çuditshme më çojnë drejt teje. Vështrimet tona
ndeshen e unë jam e dëshiruar për t’i parë sa më gjatë sytë e
mirë, por ato çaste do të mbeten përherë të paktë, të shkurtër.
Ndeshja e vështrimeve është tepër e fuqishme aq sa më deh
shpirtin me mall dhe unë dua të ulërij brenda ëndrrës me zë
nostalgjie. Gërthas fort me zë të brendshëm, të lutem të mos
ikësh, e më pas thërras përsëri me një psherëtimë që nuk më
del, e megjithatë unë e dëgjoj tek të thotë:
“Të lutem mos u largo, rri dhe pak”.
m’u desh në ëndërr për të tërhequr guximin pas vetes. Mora diku
një biçikletë të panjohur, u ngjita dhe nuk mendova rrëzimin. Në
atë ecje të ngadhnjyer mbi frikën s’ka vend për hezitim. U nisa
rrugës që në eliksirin e mendjes nuk arrij asnjëherë ta dalloj
qartë por kam kuptuar që rrugicat janë çdoherë pak a shumë
të ngjashme, e kur ikjes sime të çmendur nis e i vjen fundi
ato labirinte të çuditshme më çojnë drejt teje. Vështrimet tona
ndeshen e unë jam e dëshiruar për t’i parë sa më gjatë sytë e
mirë, por ato çaste do të mbeten përherë të paktë, të shkurtër.
Ndeshja e vështrimeve është tepër e fuqishme aq sa më deh
shpirtin me mall dhe unë dua të ulërij brenda ëndrrës me zë
nostalgjie. Gërthas fort me zë të brendshëm, të lutem të mos
ikësh, e më pas thërras përsëri me një psherëtimë që nuk më
del, e megjithatë unë e dëgjoj tek të thotë:
“Të lutem mos u largo, rri dhe pak”.