Kujtimet E Kazanoves 4

Tani mosha m'i ka qetesuar pasionet duke i bere ato te flashketa e te pafuqishme, por zemra nuk me eshte plakur ende dhe kujtesa e karuajtur te gjithe freskinë e rinise. Dhe duke mos i quajtur këto lloj punesh vogelsira e gjepura, e vetmja keqardhje imja, i dashur lexues, lind nga fakti se nuk kam me fuqi që ta vë në jetë deri në ditën që do të vdes, ate qe ka qenë puna kryesore e jetës sime!"
"Dashuria është një ndjenjë që nuk mund të shpjegohet! Eshtë Zotiite gjithë natyrës! Është një ndjenjë e hidhur dhe e embel njëkohësisht! Dashuria! Një përbindësh i bukur që është e pamundur ta kuptojmë. Zot, që në mes të gjithë gjembave që na shpojnë e na shkaktojnë dhembje, ti Shtron kaq shume trendafila në rrugën ku ecim, dhe pa të cilën ekzistenca dhe vdekja nuk do të kishin më dallime e do të ishin një!"
"Pashë një plakë të rrudhur e të rrëgjuar, tualeti i së cilës më habiti po aq sa edhe ajo vetë. Përkundër rrudhave, fytyrën e kishte bërë të bardhe e të kuqe me anë të pudrës, dhe vetullat ia detyronin ngjyrën e zezë bojes së Indisë. Jashtë fustanit i dukej gjysma e gjoksit të lëshuar e të shëmtuar, dhe nuk kishte asnjë dyshim se dhëmbët i kishte të vënë. Kishte vënë nje parukë që i rrinte shumë keq dhe që linte të dukeshin ca fije floku të thinjur që i kishin mbijetuar kohës. Duart që i dridheshin e bënë të dridhej edhe dorën time kur e takova. Binte erë parfumi që njëzet metra larg dhe sjellja e saj e shtirë më bëri për të qeshur e më neveriti njëkohësisht. Fustani i saj mund të kishte qenë në modë njëzet vjet më parë. Po e shikoja me tmerr rrënimin e një fytyre që, përpara se koha e pamëshirshme ta shkatërronte kishte qenë e bukur, por ajo që më zbaviti ishte paturpësia me të cilën kjo monstër e njerëzimit e tharë nga vitet luftonte ende me ndihmën e bukurisë së saj të perënduar."
"Kristina ishte vërtet e çiltër, por kjo çiltërsi nuk buronte nga mendja, por vetëm nga zemra e saj. çiltërsia e mendjes nuk është veçse budallallëk, kurse ajo e zemrës është vetëm padije dhe pafajësi. Kjo e fundit është një cilësi që vazhdon të ekzistojë edhe kur shkaku që e lind atë pushon së ekzistuari. Kjo vajzë e re, pothuaj fëmijë për nga natyra, ishte e thjeshtë për nga sjellja, por e këndshme në një mijë gjëra të vogla që nuk mund të përshkruhen. Ishte e çiltër, se nuk e dinte që fshehja e disa ndjenjave përbën një prej rregullave të suksesit dhe, duke qenë se mendimet e saj ishin të pastra, ajo ishte më e fortë se ai turpi i shtirë e ajo thjeshtësia e rremë që e bën çiltërsinë e gënjeshtërt të skuqet nga një fjalë anga një lëvizje e thënë a e bërë shpesh pa ndonjë qëllim të keq."
"Pa dyshim që do të vijë një kohë kur shoqëria, duke qenë më e përndritur e për pasojë edhe më e arsyeshme, do ta pranojë se ndjenjat fisnike, nderi dhe heroizmi mund të gjenden te të gjitha shtresat po aq sa edhe te një klasë, gjaku i së cilës nuk është mbajtur përherë i panjollosur
nga martesat me klasa të ulëta'