Në librin “Pacienti ynë i veçantë” që ka dalë këto ditë në qarkullim, mjeku kardiolog Ahmet Kamberi rrëfen përvojën e tij nga pozitat e një profesionisti të përzgjedhur për të kuruar dhe mjekuar zemrën e Enver Hoxhës. Po aty, në kopertinën ballore, është nënvizuar: “Rrëfime të një anëtari të Ekipit Mjekësor të Enver Hoxhës”.
Në faqen e parë të librit autori na jep një definicion për të treguar se ç’është shëndeti sipas tij. Veç kumtit të parë për nocionin e plotë të fjalës “shëndet”, pasi e lexon, kupton se kemi të bëjmë me një term që përmbledh një sistem të tërë, sa kompleks, aq edhe i ndërlidhur e i ndërvarur nga faktorë të tjerë natyrorë dhe shoqërorë bashkë. Madje, këto të fundit, shpeshherë, duket se janë edhe më përcaktues në shëndetin e njeriut. Autori ka parashtruar qysh në faqet e para, bashkë me nocionin për “shëndetin” dhe “sëmundjet kronike” e “çaftësimin fizik” që derivojnë prej tij, edhe “anamnezën” politike të pacientit të tij të veçantë. Strukturimi në këtë mënyrë i librit duket i logjikshëm dhe, kalimi pastaj tek faqet “Një shpjegim i nevojshëm”, është një përcjellje e arsyeshme (nga ana kompozicionale) për te kujtimet e tij.
Pacienti përballë tij ishte ai që: “kishte udhëhequr Luftën heroike Nacionalçlirimtare të popullit shqiptar kundër pushtuesve fashisto-nazistë, …”.
Prandaj Ahmet Kamberi ka gjykuar të renditë të gjitha kontributet dhe meritat historike të këtij pacienti të veçantë, që ishte njëherazi edhe “Udhëheqësi i fuqishëm, i padiskutueshëm i Shqipërisë për gati gjysmë shekulli”. Në këto faqe autori flet gjithashtu edhe për disa “kufizime” apo “mosrealizime” që e bëjnë apo e nënkuptojnë disi përgjegjës Enver Hoxhën… Por më shumë flitet për meritat, dhe të gjitha ato, autori i rendit e i analizon si një analist profesionist, me kujtesë të pacenuar nga ideologjizmat. Ahmet Kamberi, ashtu siç pranohet botërisht nga autoritetet shkencore për kompetencat sipërore në fushën e mjekësisë, edhe në këto faqe, shfaqet e dëshmohet si filolog i klasit të parë.
