Rrefim Per Dashurine Dhe Erresiren

Librat mbushnin shtëpinë, babai mund të lexonte në gjashtëmbëdhjetë a shtatëmbëdhjetë gjuhë, mund t’i fliste njëmbëdhjetë, që të gjitha me theks rus. Nëna mund të fliste katër a pesë dhe të lexonte në shtatë a tetë. “Nga konsiderata intelektuale, ata lexonin libra kryesisht në anglisht dhe gjermanisht, dhe mbase ëndërronin në ‘yiddish’. Por të vetmen gjuhë që ma mësuan ishte hebraishtja”. Kështu fillon përshkrimin e familjes së tij shkrimtari izraelit Amos Oz, në kryeveprën autobiografike “A tale of Love and Darkness” (“Një rrëfim i dashurisë dhe errësirës”), që para disa vitesh shkaktoi një këso recensioni në gazetën italiane “La Repubblica”: “Nëse keni edhe dy ditë jetë, atëherë duhet të bëni edhe një gjë që të mos vdisni me ndjenjë ndjese, e kjo është të lexoni këtë libër”. Vetë Oz, figurë e identifikueshme intelektuale, ka qenë dhe është një prej avokatëve të paqes mes izraelitëve dhe palestinezëve. Por, siç do të kuptohet nga leximi i librit të tij të mrekullueshëm, kjo do të varet pikësëpari prej një procesi të ridefinimit të asaj që dikur ishte Izraeli, shteti i librit