Helena,ismaili Dhe Une

Këto shënime janë mbështetur vetëm në kujtesën time. I pata ? shkruar me dorë gati një vit më parë në një bllok të madh që ma pati dhënë Helena. Më pastaj, ndërsa vazhdonte marrëzia më e madhe e shekullit për shqiptarët, pranvera e çmendur e vitit 1997, për të besuar se jeta pati qenë e do të jetë, vendosa që t'i shtyp ato që pata shkruar në bllokun e shënimeve. Jashtë dritares kërcisnin plumbat. E vendosa tryezën mbështetur pas murit të trashë ndarës të kuzhinës. U ula pranë makinës së shkrimit. Numërova fletët e bardha ku do të shkruaja - ishin pak dhe mendova që të shkruaja me radhë të shtrënguara, sepse në atë katrahurë nuk mund të gjeja fletë të tjera. Të gjithë pa përjashtim ishin çmendur dhe unë po e shprehja marrëzinë time ndryshe nga të tjerët, duke i shtypur këto shënime me rreshta të ngjeshur në dy kopje, njërën për time bijë, Manjolën, tjetrën për vete, nëse do të mbetesha gjallë pas rrëmujës.