Kujtimet E Nje Zogu

Biri im, njëherë e një kohë ishte një burrë i ndershëm, të cilit iu prishën disa fruta të mira, që i ruante në dyqan për t'ua dhënë miqve: ky njeri i thjeshtë mendoi t'i bash- konte me të tjerat që për nga freskia dhe shija ishin një mrekulli e vërtetë. "Kështu, - tha me vete, - edhe të këqijat do të bëhen të mira." Nuk e kishte bërë kurrë më parë. Pas rreth dhjetë ditësh, shkoi për t'i parë dhe i gjeti të gjitha të kalbura dhe përgjysmë, aq sa të vinte keq. Kështu u ndodh, biri im, të mirëve që merren me të keqin; bëhen si ai, madje më keq. Kështu që, mbushu mend; nuk po të them të jesh i vrazhdë me atë kafshë të gjorë që, në fund të fundit, është për të të ardhur keq; (a të duket pak që nuk e pëlqen askush?), por kjo varet nga ti, dhe çfarëdo gjëje që të të thotë, përgjigjiu me mirësjellje, por shkurt."