Fausti

Në vepër trajtohet sesi njeriu ia shet shpirtin djallit për hir të një dashurie, dhe që në fakt, përbën një betejë të vështirë të gjatë ndërmjet njeriut dhe djallit. Në vepër do të shikoni qartë dobësitë njerëzore dhe kurthet djallëzore dhe do të kuptoni mundimin që i japin njeriut disa dëshira djallëzore. Libri fillon me marrëveshjen ku Krijuesi thekson mirësinë që ndodhet brenda njeriut, ndërsa djalli, Mefistofeli, ngulmon për të kundërtën. Kjo marrëveshje është bërë mbi doktor Faustin dhe ngjarjet që zhvillohen rreth tij. Shpirti djallëzor i Mefistofelit mbron tezën se njeriu mund të nxirret lehtë nga rruga e drejtë. Me lejen që ka marrë nga Krijuesi i futet punës për ta nxjerrë Faustin nga rruga e drejtë. Fausti, që digjet nga dëshira për të patur një fuqi të pafundme, do t'ia shesë shpirtin djallit; në të vërtetë, do të dëshirojë të drejtohet nga e mira, por duke i shkuar nga pas djallit, do të zhytet në gabime. Në këtë mënyrë do të bëjë të palumtur ata që i rrethojnë dhe bëhet pjesë e përfundimit të tyre të keq. Ndërsa Mefistofeli përpiqet të ushqejë dëshirat e pangopura të Faustit, ky i fundit do të përpiqet të kthehet në origjinë. Në fund të pjesës së parë, e dashura e tij, Margarit, bie në burg e ndërsa priste të merrte dënimin me vdekje për mëkatet e saj, një zë hyjnor e lajmëron se i janë falur mëkatet. Ndërsa në pjesën e dytë, të cilën nuk e pamë të nevojshme të ishte pjesë e librit, lexuesi shëtit nëpër botën mitologjike greke. Kjo pjesë përbëhet më shumë nga ngjarje dhe heronj të mitologjisë. Në fakt, Fausti është një përrallë popullore gjermane. Por, Gëte e pasuroi dhe i dha një kuptim më të gjerë. Autori ka punuar rreth dyzet vjet me këtë vepër.