Perendimi I Idhujve Si Filozofohet Me Cekic

Perëndimi i idhujve» është vepra më interesante e Niçes. Duke lexuar këtë vepër lexuesi ndien se nuk është ndonjë zotësi e vogël kthjelltësia për ta zotëruar mendimin, por veç me një kast: nëse paturpësia nuk ka aty pjesën e vet. Sepse një tepricë force nuk bën gjë tjetër veçse provon forcën. Si, po themi shndërrimi i vlerave, kjo pikëpyetje kaq e errët, e stërmadhe, që hedh hijen e saj mbi atë që bën. Një fat i tillë në një detyrë, na shtyn në çdo çast të veprojmë të themi drejt diellit, domethënë të heqim qafe me seriozitet atë që po na rëndon më tepër. Dhe: çdo mjet është i mirë për këtë, çdo ngjarje është e mirëpritur... Në veprën e Niçes filozofia përherë është përpjekur të kërkojë në mendjen dhe pyetjet e pafundme të njeriut për gjithçka që i rrethon, ku pyetja e parë është vetë qenia njeri, ekzistenca e tij. Ska se si edhe Niçe ti shmanget kësaj kërkese të përjetshme, por me origjinalitet dhe stil të veçantë, ndaj filozofia e tij, estetika dhe letërsia e tij janë sot e do të jenë në shekuj vepra mjaft të kërkuara. Në shqip dikur ai ishte një realitet i pakapshëm, sot të gjithë kanë mundësinë ta shijojnë për të kuptuar më mirë çka fshehim të gjithë brenda nesh Perëndimi i idhujve. Është e tepërt por edhe e vështirë të ritregosh filozofin gjerman pasi e ke lexuar, prej tij merr përgjigje pyetjesh e njëkohësisht kërkon të dish më tepër. Të njohësh vetveten është gjëja më e mençur. Edhe brezat e sotëm e kanë të nevojshme këtë gjë.