Poezi Ruse Te Shekullit xx

Periferia. Periferi e dashur, çfarë na gjeti? Ç’u katandisëm, si s’na eci fati?Nga ç’ishe ti s’e bëmë dot qytetin, Por dhe e humbëm përgjithmonë fshatin. Rrugicat kundërmonin nga akaciet. Dhe kopshtet lulëzonin me qershi...Ç’t’u desh që mbushe vendin me ndërtesa, Që s’ishin më as izba, as shtëpi? Të ulëta tavanet në banesa...I shkoje netët nën të kopshtit hije...Sikur problemi ish veç mbijetesa, Pa jeta, thoshe, më pas do të vijë. Tani në muzg më dukesh fort e nxirë, Ndriçimi nga përtej të torturon... Por bie erë vese ndaj të gdhirë, Edhe freskinë e fushës më kujton. Dhe lumin, pyjet, paqen e bekuar, Që prindërit i shijuan, patën fat... Po sot, me mjegull tymi je mbuluar, E zgjohesh nga sirenat që me natë. - ANATOLI PEREDREJEV –