Poezi Te Zgjedhura Giuseppe Ungaretti

Fragmente nga libri: Dritëhije Edhe varret janë zhdukë Hapsirë e paanë zbret errsore Nga ky ballkon Në varrezë Më hypë dëshira me takue Mikun tim arab Që u vetëvra natë e shkueme Ribahet ditë Kthehen varret E strukun në blerimin e nximë Të mugëtirave të fundit Në blerimin e turbullt Të përdritjes së parë. Mërzisë I qetë kur rilind në nji pusí Kurm' i idhët drejt të cilit nisem Vizllon ajo dorë që më zgjat, E kur i avitem largohet E ja tek jam humbun në këto rendje të kota! Kur dallgëzoi agimi ajo u ndeh, Dhe qeshi, e më fluturoi nga sytë. Shërbëtore e çmendun, mërzi, Shumë pak ishe e dehun dhe e ambël. Përse nuk të ka ndjekë kujtesa? Asht rè dhuntia jote? Kujtesë e rrjedhshme, fanitje, Shpotí melankolike, Errësinë e gjakut... Cilën rrëke të ndrojtur ndaj nji hijeje Të mplakun ullinjsh Kthehesh me ma vu në gjumë... Agimesh ende të fshehta, Ende buzët e tua lakmon... Nuk i njeh ma!