Thomas Stearns Eliot u lind më 26 shtator të vitit 1888 në St. Louis, Missouri. Më 1906 filloi Harvardin, dhe më 1910 mbro- jti masterin. Pas një viti në Sorbonë, u kthye në Harvard për të mbrojtur doktoratën, ku ndoqi edhe kurset e sanskritishtes, të gjuhës pali dhe të filozofisë indiane, që përfshinte edhe studimin e Vadave, Upanishadave, Bhagavad Gitës dhe të Joga Sutrës. Më 1914 u vendos në Londër. Një vit më vonë u martua me Vivienne Haigh-Woodin dhe filloi punë si mësues në Highgate School e, më vonë, për pak kohë, si nëpunës në Lloyds Bank, Ltd. Nga viti 1917 e gjer më 1919 drejtoi revistën ‘e vogël’ “Egoist”. Më 1922 themeloi të përtremuajshmen letrare e filozofike “Criterion”. Më 1925 filloi punë si redaktor i poezisë në shtëpinë botuese “Faber and Gwyer, Ltd.” (më vonë “Faber & Faber Ltd.”). U pagëzua në Anglikanizëm më 29 qershor 1927 në Finstock, Oxfordshire, dhe u krezmua të nesërmen, në kapelën e Thomas Banks Strongut, Ipeshkvit të Ox- fordit. Po këtë vit u natyralizua shtetas britanik, duke hequr dorë nga shtetësia amerikane. Tërhoqi vëmendje të gjerë me poemën “Kënga e dashurisë e J. Alfred Prufrokut” (1915), që konsiderohet kryevepra e lëvizjes Moderniste. Ajo u pasua nga disa prej poe- mave më të njohura në gjuhën angleze, si “Tokë e shkretë” (1922), “Njerëzit e zbrazët” (1925), “E Mërkura e Përhime” (1930) dhe “Katër Kuartete” (1945). Është dhe autor i shtatë dramave e, ndër to, “Vrasje në katedrale” (1935) dhe “Kokteji” (1949), si dhe i disa librave me ese. Në vitin 1948 iu dha Çmimi Nobel, “për kontribu- tin e tij të jashtëzakonshëm e pionier në poezinë e sotme”.
Kur vdiq më 4 janar 1965, Robert Girouxi shkroi se “bota u bë një vend më i vogël”. Si një nga poetët më me ndikim të kohës së tij, Igor Stravinski e nderonte “jo vetëm si një magjistar të madh të fjalëve, por dhe si ruajtësin më të rëndësishëm të gjuhës.” Për Al- fred Kazinin ai ishte “mana e njohur si ‘TS Eliot’, poeti model dhe më i cituar i kohës sonë, mishërim i përpikërisë letrare në botën anglisht-folëse.” Northrop Frye thotë thjeshtë: “Njohja tërësore e Eliotit është e detyrueshme për të gjithë ata që janë të interesuar për letërsinë bashkëkohore. Të pëlqen a jo, kjo s’ka fare rëndësi, sepse ai duhet lexuar medoemos.”
