Qenia E Eperme Struktura Fenomenologjike Dhe Zhvillimi Historik

Raffaele Pettazzoni (1883-1959): historian i fesë. Një nga akademikët e parë që propozoi një qasje historike për studimin e fesë dhe që dha një ndihmesë të vyer për institucionalizimin e «Historisë së feve» si një disiplinë historike autonome në Itali.
Nocioni i një Qenieje të Epërme buron nga vetë nevojat ekzistenciale të njeriut.
Ekziston një fenomenologji e Qenies së Epërme të orientuar drejt qiellit dhe një fenomenologji e Qenies së Epërme të orientuar drejt tokës. Ky polaritet përligjet fenomenologjikisht, sepse si qielli, ashtu dhe toka janë teofani, domethënë manifestime të së perëndishmes. Për më tepër, ky polaritet është i mbështetur mirë metodologjikisht, sepse përmbush premisat historike të fenomenologjisë (në këtë rast, të historisë së popujve të paqytetëruar) në pajtim me parimin, sipas së cilit, pa historinë, fenomenologjia priret të birret në një subjektivizëm pak a shumë arbitrar.
Fenomenologjia dhe historia plotësojnë njëra-tjetrën. Fenomenologjia nuk mund të bëjë pa etnologjinë, filologjinë dhe disiplina të tjera historike. Nga ana tjetër, fenomenologjia u jep disiplinave historike atë sens fetarie, që ato nuk mund ta rrokin. E konceptuar kësisoj, fenomenologjia e fesë është të kuptuarit fetar (Verständniss) të historisë, është historia në dimensionin e saj fetar. Fenomenologjia e fesë dhe historia nuk janë dy shkenca, porse dy aspekte plotësuese të një dhe të vetmes shkencë të fesë, dhe shkenca e fesë si e tillë ka një karakter të mirëpërcaktuar, të cilin ia jep lënda e saj unike.