Shakaja Dhe Lidhja E Saj Me Te Pavetedijshmen

Është e natyrshme se kush ka pasur ndonjëherë rastin të interesohet në literaturë e estetëve e të psikologëve se çfarë shpjegimi mund t'i jepet thelbit të shakasë, duhet të pranojë që përpjekjet filozofike nuk e kanë prekur atë në masën që e meriton, falë rolit që luan në jetën tonë shpirtërore. Vetëm pak mendimtarë janë interesuar deri në thellësi për problemet e shakasë. Ç'është e vërteta, midis atyre që janë marrë me studimin e shakasë, ka emra të ndritur si ai i shkrimtarit Jean Paul (Fr. Rihter) dhe i filozofëve Th. Vischer, Kuno Fischer dhe Th. Lipps; por edhe këta autorë temën e shakasë e kanë lënë në plan të dytë, ndërsa interesi kryesor i studimit përqendrohet në problemin më të gjerë e më joshës të komikes. Duke studiuar këtë literaturë, të krijohet përshtypja sikur është krejtësisht e pamundur që shakaja të trajtohet jashtë lidhjës së saj me komiken. Sipas Th. Lippsit, shakaja është "komikja plotësisht subjektive" dmth një komike "që e prodhojmë vetë, që ka të bëjë me sjelljen tonë si të tillë, dhe ndaj së cilës ne jemi subjekt që i përkasim asaj, por kurrë objekt dhe as objekt vullnetar".