Abatja E Kastros

Abatja e Kastros është një roman i shkurtër i Stendalit, i botuar për herë të parë në vitin 1839 me pjesë në revistën Revue Des Deux Mondes – në numrat e 1 shkurtit 1839 dhe 1 marsit 1839 – me nënshkrimin “F. de Lagenevais”. Të njëjtin vit Stendali e përfshiu tek përmbledhja me tregime të titulluar L’abbesse de Castro, së bashku me dy tregime të tjerë të dalë anonimë në revistën Revue Des Deux Mondes: “Vittoria Accoramboni, duchesse de Braciano” dhe “Les Cenci: 1599”. Tregimi i gjatë (apo romani i shkurtër) u përfshi për të bërë pjesë tek Kronika italiane, përmbledhja me tregime e botuar si vëllim pas vdekjes, në vitin 1855, nën kujdesin e Romain Kolombos, kushëri dhe ekzekutues i testamentit të Stendalit. Më në fund, bëhet pjesë e botimit përfundimtar të përmbledhjes Kronika italiane, përgatitur nga Henri Martineau për Bibliothéque de la Pléiade.
I konsideruar nga kritika si “prova gjenerale e romanit Manastiri i Parmës”, Abatja e Kastros mbetet një kryevepër e romanit të shkurtër.