Iliada

Poezia e Homerit flet si paradigmë universale e përvojës njerëzore.
Dario Del Corno

Nga mëria e Akilit gjer tek funerali i Hektorit, në pesëdhjetë e një ditë shtjellohet poema e parë dhe më e famshme e njerëzimit. Iliada është kremtimi, i projektuar mbi madhështinë e humbur dhe të pamasë të heronjve, të betejave, të ndërmarrjeve të vyera. Por është edhe poema e problematikës së përjetshme dhe kontradiktore e njeriut, poema në të cilën vetë heronjtë që kryejnë bëma, të cilat do të këndohen në shekuj, e dinë se janë të caktuar për një fat të dhimbshëm, që nuk mund t’i ikin, ku lavdia dhe vdekja janë lidhur në një nyje të pazgjidhshme. Dhe pasi ka rrëfyer shthurjen e mërisë dhe të pasionit, Iliada mbyllet me ndërgjegjësimin e dhimbshëm të brishtësisë njerëzore.
Iliada është kryevepra absolute e llojit epik, lindja e së cilës është çasti themelues i gjithë traditës letrare të perëndimit.