Sojliu Mendjemprehte, Don Kishoti I Mances

Sojliu mendjemprehtë, Don Kishoti i Mançës është në mënyrë të padiskutueshme pjesë e kanonit letrar botëror. Është shembulli tipik i veprës klasike dhe universale që i ka rezistuar kohës. Dhjetë vjet pas botimit të vëllimit I të Don Kishotit, të shkruar në vitet e fundit të jetës së Servantesit, u botua vëllimi II i tij. Kjo pjesë është pjesërisht përgjigje e botimit "Apokrif i Don Kishotit" nga Alonso Fernández i Avellanedes, për të cilin Servantesi shkruan me ironi te prologu. Në fakt, disa nga personazhet që do të shfaqen në këtë vëllim, e kanë lexuar librin dhe i njohin personazhet tona kaq të famshme.
Pasi marrin vesh se bëmat e tyre janë botuar, Don Kishoti dhe shqytari i tij besnik, Sanço Pança, nisen për një aventurë të re. Ky vëllim i dytë përqendrohet në konfliktet e Don Kishotit me studentin Samson Karrasko, kohën e kaluar me Dukën dhe Dukeshën dhe përpjekjet e tij për të çmagjepsur Dulqinjën.
Ky botim në shqip i vëllimit II të Sojliu mendjemprehtë, Don Kishoti i Mançes, - veprës së konsideruar si romani i parë modern dhe polifonik, një ndër kryeveprat e letërsisë,- e bën të plotë ripërkthimin në shqip pas 100 vjetësh.