Medea

«Medea është dy herë barbare - nga prejardhja dhe nga dashuria. Kjo nuk është rastësi. Tragjedia e Medeas, vepra më erotike që është shkruar ndonjëherë, është një tekst i thatë deri në makth: tek asnjë fjalë e Medeas nuk dëgjojmë as tingullin më të imët erotik, e vetmja njomështi në ligjërimin e saj është kur flet për fëmijët. Ka vetëm zemërim; asgjë tjetër. Me një zemërim të pafundmë, por edhe me gjakftohtësi, ajo përgatit shkatërrimin e Jasonit. Ç'është gjithë kjo dëshirë e tërbuar për shfarosje: dënim, hakmarrje, drejtësi? Një dhimbje dhe një vetëvrasje "e shumëfishtë", nëpërmjet së cilës njeriu që vetëvritet rrëmben drejt vdekjes gjithë njerëzit e dashur? Dhe nga buron: nga xhelozia, nga përdhosja dhe nga poshtërimi, nga frika e syrgjynosjes? Nga sakrificat e vajtura dëm, nga vetëmohimi i kotë në emër të dashurisë? Të gjitha këto, një për një, Medea i përmend, i nënkupton përpara Korit, përpara Jasonit, përpara nesh>