Pavijoni 6

Pavijoni 6 u botua në vitin 1892 dhe mori një vlerësim universal. Ai zbulon konfliktin midis realitetit dhe filozofisë domethënë, se si njerëzit e intelektualizojnë realitetin për të justifikuar mosveprimin e tyre.
Historia hapet me një përshkrim të një pavijoni të të sëmurëve mendorë. Spitali drejtohet nga doktor Andrej Efimiçi, që e fillon karrierën e tij si mjek shumë i motivuar. Megjithatë, ai shpejt zhgënjehet nga "padobishmëria" e detyrës së tij, neglizhon vizitat dhe bëhet indiferent ndaj gjendjes së rëndë të pacientëve të tij. Ia lehtëson ndërgjegjen mendimi se çdo njeri lind për të vdekur dhe arrin në përfundimin se "vuajtja e çon njeriun drejt përsosmërisë".
Pasi humbet pozicionin e tij në spital, doktori zhytet në nihilizëm, derisa më pas detyrohet të bëhet pacient. Ironia më e madhe e tregimit është se kjo ndodh në të njëjtin pavijon.
Por Pavijoni 6 është më shumë se një mjedis për konvertimin moral të doktorit, është gjithashtu një mikrokozmos i shoqërisë ruse të kohës.