Mes Rrahjeve Te Zemres

-Citime kritike për poezinë e poetes (Në vend të parathënies)
-Lirika reflektive e Armenida Qyqes, jep në tërësinë e vet imazhe e peisazhe shpirtërore, me një botë të thellë estetike e filozofike jetësore, përmes artikulimit, gjuhës dhe arkitekturës poetike origjinale, që dëshmojnë edhe formimin letrar e filozofik të poetes, mjaft të çliruar nga konvencionet e kufizuara të kohës dhe të hapësirës.
Në këto hapësira poetike, konkretja zë fill nga një meditim i brishtë, e pastaj, meditimet dhe përjetimet të duken si ujëvara lirike, ku endrrat shpesh shtegtojnë larg e herë-herë me pranga krahët i gjakosen, duke kër kuar shpresën e rilindur prej portave të dhimbjeve dhe të ndarjeve, apo fjalës së vrarë.
Kjo botë universale me fatin dramatik të njeriut në shekullin e ri, në frymëzimin poetik të poetes, nxjerr krye nëpërmjet lodërtimit të imagjinatës së ndezur, origjinalitetit të ndjeshmërisë dhe syve soditës, si pas qyrë e shpirtit artistik per t'u kumtuar të tjerëve, jo ve tëm ndjenjën e vetmisë, por edhe revoltën e pluhtë, të cilat shpërfaqen si rezonancë pjekurie, përjetim i botës dhe artikulim i saj si gjuhë poetike.