Your cart
There are no more items in your cart
Kanë kaluar shumë vite që atëhere dhe ja, më qëlloi të endem përsëri, kësaj rradhe me vrragat e moshës në ballë dhe me pendën e përkthyesit në dorë, shtigjeve të heshtura të pyllit rus, hapësirave të pafundme të fushës ruse, ma solli hera të piqem përsëri me Ivan Careviçët zemërgjerë, me të bukurat e mençura, me kashein e zymtë, me plakat e moçme që quhen shtriga, me tërë ato kafshë, të buta ose të egra, por që të gjitha aq të njohura e aq familjare.
Kuptova taëhere jo pak nga ai mister që quhet shpirti rus, nga ajo hapësire që quhet dheurus, nga ai krijues i urtë, fisnik e madhështor që është populli rus.
Kuptova taëhere jo pak nga ai mister që quhet shpirti rus, nga ajo hapësire që quhet dheurus, nga ai krijues i urtë, fisnik e madhështor që është populli rus.