Ullishtat

Mistral në veprën e tij i këndon dhimbjes, traditave, gjuhës, tokës, ajrit e detit
provansal. Ai është një borizan i zërit të mekur të rajonit dhe njerëzve të tij, i
gjuhës, tingujve muzikorë dhe ndjenjave provansale në një kohë rigjallërimi
të këtyre dokeve dhe kësaj gjuhe, edhe si pasojë e mundit dhe veprës së poetit
të madh. Vargjet e Mistralit gëlojnë nga himnet për tokën e të parëve të tij,
poezia e tij rimohet aq hijshëm me kreshtat e maleve dhe luginat provansale
dhe çdo fjalë e poemave të tij gjen pa dyshim burim në gurgullimën e lume-
njve provansalë, e derdhet vrullshëm porsi edhe frymëzimi i paepur i poetit,
në brigjet e Mesdheut buzë Provansës së shtrenjtë të Frédéric Mistral.
Ndaj, nuk është aspak habi edhe letërkëmbimi mes Mistralit dhe Jeronim de
Radës, arbëreshit aq të vyer për Rilindjen Kombëtare e kulturore shqiptare...