Jo Te Gjithe Njerezit E Banojne Boten Njesoj

Asokohe, burgu ishte për mua thjesht një koncept teorik, një trill i lojës me zare që ju urdhëronte ta kalonit dhe ju radhën tuaj i mbyllur në kutinë burgosëse të lojës Monopoly. Dhe kjo botë e mballosur keq me pafajësi dukej e ndërtuar përjetësisht, njësoj si im atë, pastori Johan Hansen, që merrej me drithërimin e zemrave të njerëzve dhe të rrotave fonike të një organoje Hammond në famullinë e vet protestante të mbytur nën reshje amianti të bekuar, si Uinona Mapashi dhe butësia e saj algonkine, që i merrte kthesat në timonin e avionit të vet taksi Beaver për t'i ulur butësisht klientët dhe pluskuesit në sipërfaqen e ujit të të gjithë liqeneve të veriut; si qenushja ime Nuku që sapo ishte lindur dhe dukej se më këqyrte me ata sytë e vet të mëdhenj si fillimi dhe fundi i gjithçkaje.

Po, e doja këtë kohë, tashmë të largët, ku tre të vdekurit e mi ishin ende në jetë.

Do të doja aq shumë të më zinte gjumi. Të mos i dëgjoja më minjtë. Të mos e ndieja më erën e njerëzve. Të mos e dëgjoja më dimrin përmes një dritareje."

JEAN-PAUL DUBOIS]

Pol Hansen është duke vuajtur dënimin në një burg kanadez. Në qelinë që ndan me Patrik Hortonin, një Hells Angeli, bur- gosur për vrasje, ai tregon historinë e je- tës së tij. Fëmijëria, në Tuluzë, mes një babai pastor dhe një nëne që drejton një

kinema. Puna e tij si mbikëqyrës në rezi- dencën L'Excelsior, ku ai riparonte ashen- sorët dhe mirëmbante ndërtesat. Momentet e lirisë së çmendur në aeroplanin e Uinonës, shoqërueses së saj si bashkëpilot. Dhe krimi që e

futi në burg.

Në këtë roman të admirueshëm, gjejmë një shkrimtar të nxitur nga një ndjenjë e mprehtë vëllazërie. Dhe me një ndjenjë revolte ndaj të gjitha padrejtësive.